தக்காளிக்கு ஒரு கவிதை

குழந்தையைப் பள்ளிக்கு அனுப்பிவிட்டு

பையை எடுத்துக்கொண்டு வேகமாக வந்தவள்

ஆழ்ந்த யோசனையில் சாலையில் நின்றபடி

எதிரில் இருக்கும் காய்கறிக்கடையைப்

பார்த்துக்கொண்டே நின்று கொண்டிருக்கிறாள்

எத்தனையோமுறை வந்திருந்தாலும் கூட

இப்போதிருக்கும் பதட்டம் எப்போதும் இருந்ததில்லை

வழக்கமாகக் கூட்டமாக இருக்கும் அந்தக்கடை

வழக்கத்திற்கு மாறாக வெறிச்சோடிக் கிடக்கிற காட்சி

இன்னும் கொஞ்சம் பதட்டத்தை அதிகரிக்கிறது

பெரியபெரிய பைகளில் விதவிதமான காய்கறிகளை

நிறைத்துக்கொண்டு போனவர்கள்

சின்னச்சின்னப் பைகளிலும் கூட

கொஞ்சமாகவே வாங்கிக்கொண்டு செல்வதை

திகைப்பாகப் பார்த்துக் கொண்டிருக்கிறாள்

” அம்மா தக்காளிச்சட்னி செஞ்சு குடுங்கம்மா

ஏம்மா இப்பெல்லாம் தக்காளியே வாங்க மாட்டேங்கிறீங்க”

என்று கேட்டுக்கொண்டே பள்ளிக்குள் சென்ற

குழந்தையின் குரல் காதுக்குள் கேட்கத் தொடங்கியதும்

இடதுகையில் சுருட்டிவைக்கப்பட்டிருந்த பணத்தை

மீண்டும் மீண்டும் எண்ணிப்பார்த்துவிட்டு

தைரியத்தை வரவைத்துக் கொண்டு

எதற்கும் துணிந்தவளாய் கடைக்குள் நுழைந்தவள்

தக்காளி விலையைப் பக்கத்தில் பார்த்ததும்

பேயறைந்தவளைப் போல அப்படியே நின்றுவிட்டாள்

பொன்னிறமாக மின்னிக் கொண்டிருக்கும் தக்காளியை

பொன்னைப் பார்ப்பதுபோலவே பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள்

ஒருபோதும் வாங்கமுடியாது என்று தெரிந்தும்

விலை அதிகமாக இருக்கும் அந்த நகையை

ஒருதரம் எடுக்கச்சொல்லிப் பார்த்துவிடும் பெண்ணைப்போல

தக்காளியைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள்

காரிலிருந்து இறங்கிவந்த கணவனும் மனைவியும்

தக்காளியை மறைத்துக் கொண்டிருக்கும் அவளை

அதிகார தோரணையில் விலகச்சொல்லிவிட்டு

ஐநூறு ரூபாய்க்கு தக்காளி வாங்கிச்சென்றதை

கனவைப்போல பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள்

அதிலும் தக்காளியை எடுத்துக்கொண்டு

அந்தப்பெண் காருக்கு நடந்துசென்ற நடையை

பார்க்கவே முடியாமல் திரும்பிக் கொண்டாள்

மீண்டும் இடதுகையில் சுருட்டி வைக்கப்பட்டிருக்கும்

பணத்தை ஒருமுறை எண்ணிப்பார்த்தாள்

எத்தனைமுறை எண்ணினாலும் நூறுரூபாய்தான் இருந்தது

தைரியத்தை வரவைத்துக்கொண்டு

மெல்லத் தொட்டுப்பார்த்தாள் தக்காளியை

அந்த உணர்வு அவ்வளவு பரவசமாக இருந்தது

உணர்வுதானே தவிர உண்மையாக இல்லை

நேராகக் கடைக்காரரிடம் சென்று உயிரற்ற குரலில்

’ஓட்டத் தக்காளி இருக்காண்ணே’ என்று கேட்டாள்

முகத்தை ஒருமாதிரி வைத்துக்கொண்டு

ஒரு மூலையைக் காட்டி மரியாதை இல்லாத குரலில்

’அதுவும் அம்பது ரூவாம்மா’ என்றார் கடைக்காரர்

வேகமாகச் சென்று பெட்டியைப் பார்த்தாள்

உண்மையாகவே அவ்வளவு ஓட்டைகளாக இருந்தது

அந்த ஓட்டைகளின் வழியே

ஆட்சியாளர்களின் அத்தனை நாடகங்களையும்

அப்படியே பார்க்க முடிந்தது

அந்த ஓட்டைகளின் வழியே

பதுக்கல்காரர்களின் அத்தனை மோசடிகளையும்

அப்படியே பார்க்க முடிந்தது

அந்த ஓட்டைகளின் வழியே

முதலாளிகளின் அடங்காத பணப்பசியையும்

அப்படியே பார்க்க முடிந்தது

விளைவித்தவனும் கலங்கிக் கொண்டிருக்கும்

வாங்குகிறவனும் கலங்கிக் கொண்டிருக்கும்

இந்தச் சமூகமைப்பை

இன்னும் எத்தனை காலம்

சகித்துக் கொண்டிருக்கப் போகிறீர்கள்

ஒவ்வொரு வீட்டின் சமயலறையிலும்

மகிழ்ச்சி நிறைந்திருக்க வேண்டாமா

ஒவ்வொரு வீட்டின் உணவுநேரத்திலும்

நிம்மதி நிறைந்திருக்க வேண்டாமா

தக்காளி இல்லாமல் என்ன சமைக்கலாம் என்ற

ஒவ்வொரு குடும்பத் தலைவிகளின் மூளைகளுக்கும்

கொஞ்சமாவது ஓய்வுகொடுக்க வேண்டாமா

பேசுங்கள் தோழர்களே

பேசுங்கள் தோழர்களே

உங்களுக்காகவும் உங்களுக்காகத் தக்காளிகளை

உற்பத்தி செய்கிறவர்களுக்காகவும் உரக்கப் பேசுங்கள்!