கவிதைகளும் பாலஸ்தீனமும்

போர்களைப்பற்றி

தொடர்ந்து எழுதிக் கொண்டிருக்கிறேன்

போர்களைப்பற்றி

தொடர்ந்து வாசித்துக் கொண்டிருக்கிறேன்

போர்களின் கொடுமைகளைத்

தொடர்ந்து கவனித்துக் கொண்டிருக்கிறேன்

ஏவுகணைகளிலிருந்தும்

பீரங்கிகளிலிருந்தும்

துப்பாக்கிகளிலிருந்தும்

வெடித்துச் சிதறும் குண்டுகளின் சப்தங்கள்

முடிவில்லாமல் என்னிதயத்தில்

எதிரொலித்துக் கொண்டேயிருக்கின்றன

காயம்பட்ட குழந்தைகளின் கதறல்கள்

உறவுகளை இழந்த பெண்களின் கூக்குரல்கள்

உறுப்புகளை இழந்த மனிதர்களின் ஓலங்கள்

பிணங்களையே பார்த்து பித்துப்பிடித்தவர்களின் முனகல்கள்

பறந்துவரும் ஏவுகணைகளுக்குப் பயந்து

பதுங்குக்குழிக்குள் பதுங்கியிருப்பவர்களின் மெளனங்கள்

எல்லாமும் எல்லாமும் எல்லாமும்

என் காதுகளை நிறைத்திருக்கின்றன

தொடர்ந்து விழுந்து கொண்டிருக்கும் குண்டுகளால்

தொடர்ந்து எரிந்து கொண்டிருக்கும் நெருப்பினால்

உயர்ந்து எழுந்து அடர்ந்திருக்கும் அந்தக் கரும்புகை

நுரையீரலைச் சூழ்ந்துகொண்டு மூச்சுத்திணறச் செய்கிறது

என்னுடைய ஆச்சரியமெல்லாம்

உங்களால் எப்படி எல்லாவற்றையும்

அமைதியாகப் பார்த்துக் கொண்டிருக்க முடிகிறது என்பதுதான்

என்னுடைய ஆச்சரியமெல்லாம்

உங்களால் எப்படி எல்லாவற்றையும்

மெளனமாகத் தாங்கிக் கொண்டிருக்க முடிகிறது என்பதுதான்

என்னுடைய ஆச்சரியமெல்லாம்

உங்களால் எப்படி எல்லாவற்றையும்

கவனமாகக் கடந்துசெல்ல முடிகிறது என்பதுதான்

ஒருவேளை

அந்த அணுகுண்டுகள் உங்கள் தலைகளில் விழுந்தால்

ஒருவேளை

அந்த துப்பாக்கிகள் உங்கள் நெஞ்சைத் துளைத்தால்

ஒருவேளை

அந்த பாஸ்பரஸ் குண்டுகள் உங்களைப் பற்றியெரியச் செய்தால்

உங்கள் அமைதியின் மீது

ஆயிரமாயிரம் வெடிகுண்டுகளை வீசியெறிந்தால்

உங்களைப் பயமுறுத்துவதற்காகச் சொல்லவில்லை

உங்களைச் சங்கடப்படுத்துவதற்காகச் சொல்லவில்லை

ஆனால்

அதுதான் அங்கே நடந்து கொண்டிருக்கிறது

ஆனால்

அதுதான் அந்தப் பாலஸ்தீனத்தில்

தொடர்ந்து நடந்து கொண்டிருக்கிறது

இன்று நேற்றல்ல

கடந்த நூறு வருடங்களாக

சொந்த நிலத்திற்காகப்

போராடிக் கொண்டிருக்கிறார்கள் பாலஸ்தீனியர்கள்

இன்று நேற்றல்ல

கடந்த நூறு வருடங்களாக

நிம்மதியான வாழ்க்கைக்காகப்

போராடிக் கொண்டிருக்கிறார்கள் பாலஸ்தீனியர்கள்

யுத்தங்களுக்கு நடுவில்

எத்தனை தலைமுறைகளைக்

கடந்து கொண்டிருக்கிறார்கள் என்பதை

நினைத்துப் பார்க்கவே நடுங்குகிறது நெஞ்சம்

இதோ மீண்டும் ஒரு பேரழிவின் காட்சி

கண்களைக் கலங்கச் செய்யும் வேளையில்

இதயத்தை இரணமாக்கிக் கொண்டிருக்கும் நேரத்தில்

அந்த தேசத்தின் விடுதலைக்காக

தொடர்ந்து ஒலித்துக் கொண்டிருக்கும்

ஒவ்வொரு கவிதையையும்

கவிதையின் ஒவ்வொரு சொற்களையும்

நினைத்துப் பார்க்கிறேன்

சிறையிலடைக்கப்பட்ட போதிலும்

நாடுகடத்தப்பட்ட போதிலும்

தொடர்ந்து துன்புறுத்தப்பட்ட போதிலும்

துப்பாக்கியை முகத்திற்கு நேராக நீட்டியபோதிலும்

பாலஸ்தீனத்தின் சுதந்திரத்திற்காக

பாலஸ்தீனத்தின் நிம்மதிக்காக

பாலஸ்தீனத்தின் விடுதலைக்காக

பாலஸ்தீனத்தின் விடியலுக்காக

அன்றிலிருந்து இன்றுவரையிலும்

தொடர்ந்து எழுதிக் கொண்டிருக்கும்

ஒவ்வொரு கவிஞனையும் நினைத்துப் பார்க்கிறேன்

நீண்ட நாட்களுக்கு முன்னால்

இதே போன்றதொரு யுத்தச் சூழலில்

பாலஸ்தீனத்தின் கவிதைகளில்

பாடுகளே நிறைந்திருக்கிறது

பாலஸ்தீனத்தின் பாடுகளே

கவிதைகளாக மாறியிருக்கிறது

என்பதைப் புரிந்துகொண்ட நேரம்தான்

நான் கவிதையையும் புரிந்துகொண்டேன்

அதனால்தான்

ஒரு மனிதனாக

பாலஸ்தீனத்தின் விடுதலையை விரும்புகிறேன்

ஒரு கவிஞனாக

பாலஸ்தீனத்திலிருந்து வரப்போகும்

மகிழ்ச்சியின் கவிதைகளுக்காகக் காத்திருக்கிறேன்!